In de jaren dat ik werkte als (huis)arts zag ik erg veel mensen die worstelden met klachten zoals chronische hoofdpijn, spijsverteringsproblemen, oververmoeidheid, onverklaarbare (spier)pijnen, angsten en paniekaanvallen enz... Ze vroegen meestal naar een snelle (liefst makkelijke) oplossing, een 'quick fix', het magische pilletje, een paardenmiddel....Hun lichaam wou nochtans iets vertellen. Maar ze waren verleerd om er naar te luisteren. Ze leefden ver van zichzelf, stonden niet in verbinding met hun lichaam. Ze kenden zichzelf en hun lichaam helemaal niet, terwijl deze net zo mooi kan aangeven waar zijn grenzen liggen, maar ook waar het blij van wordt en energie van krijgt!

​

Idealistisch als ik ben, zag ik het als een missie om die mensen terug in verbinding te laten komen met hun lijf en dus met zichzelf. Terug leren voelen wat bij hen past en wat niet. Samen onderzoeken wat hun lijf wilt vertellen. Dat vraagt geduld, zelfzorg en investeren in jezelf. ZO konden we die symptomen toch wel aanpakken... niet?

Maar hoe dan juist? Ik had (nog) niet de tools om hen daarin te begeleiden. Hierbij kwam ook nog dat door allerlei omstandigheden ook ikzelf nogal ver van mezelf en mijn gevoel leefde. Ik luisterde niet naar het schreeuwen van mijn lijf, herkende mijn eigen grenzen niet en leefde naar behoeftes en verwachtingen van anderen.

En toen gebeurde het : mijn lijf stopte ermee...

Genoeg was genoeg en een burn-out volgde. Ik werd gedwongen om het roer om te gooien. Om terug te voelen wat echt belangrijk was. wat ik echt nodig had. En toen moesten er keuzes gemaakt worden. Ik besloot het huisartsenleven vaarwel te zeggen.

Ik leerde over mijn hoogsensitiviteit en een heel (lang) proces van persoonlijke groei volgde. Ondertussen werd ik mama en mijn dochtertje hield mij een enorme spiegel voor. Baby's staan namelijk heel erg dicht bij zichzelf. Ze doen niets anders dan hun lijf voelen. Heel mooi om te zien hoe mindfull en met volle aandacht ze alles ontdekken en beleven. 

Hoe ouder we worden hoe meer we dit verleren. Hoe meer in ons hoofd en uit ons lijf. Hoe meer we afleiding zoeken van (negatieve) gevoelens en controlepatronen ontwikkelen. Ik verdiepte me Bewust Ouderschap en leerde manieren om mijn dochter korter bij haar gevoel te laten komen en blijven. Ik help ze opladen en ontladen.

En tegelijk leerde ik ook mijn eigen behoeftes weer beter kennen en verwoorden... (dank je wel lieve Manouk... ).

​

​

​

"Ons lijf weet wat bij ons past. Wat de juiste keuzes zijn. Wat ons blij maakt en energie geeft. Zo kunnen we die stress- en burnout-klachten voor zijn!"

​

​

​

Hoe mooi en waardevol zou het zijn als ik andere kinderen en jongeren kon helpen om hun lijf beter te begrijpen? Hen terug met aandacht te leren luisteren en voelen wat het te vertellen heeft? Samen terug die verbinding met zichzelf en hun lijf te leren voelen en zo die stress- en burnout-klachten voor te zijn? 

Regie nemen over eigen gezondheid en geluk.

Dit kan met emotioneel lichaamswerk. Vanuit mijn medische achtergrond met wetenschappelijke informatie maar ook met inzichten vanuit de yoga, mindfullness, de natuur,... Op een speelse en gezellige manier.

​

Als sensitief mens ben ik steeds op zoek naar authenticiteit. Naar wat echt is, echt telt, echt belangrijk is. Naar diepgang in alles wat ik doe en de contacten met anderen. Dan leef ik kort bij mezelf. Daar word ik blij van en krijg ik energie. 

Ik ben heel dankbaar dat na een heel proces van twijfel,onzekerheid, denken, voelen en groeien het voor mij duidelijk is geworden wat mijn missie is en hopelijk kan ik ook voor jou (of jouw kind) iets betekenen in jouw (of hun) groeiproces.

​

​

​

​

​

      Liefs,

     Yannig

​

​